Μοναξιά...

Υπάρχουν πολλές φορές, που ο καθένας μας αισθάνεται μόνος...Ακόμα και αν βρίσκεται ανάμεσα σε κόσμο, με αγνώστους ή γνωστούς. Τίποτα και κανένας να μη μπορεί να καλύψει το κενό που αισθάνεται. Είναι όμως οδυνηρό αυτό το συναίσθημα, ή σε βοηθάει να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου? Ναι, σε φέρνει πιο κοντά με τον εαυτό σου, γιατί εκείνος είναι ο μόνος ο οποίος μπορεί να σε βοηθήσει, ή που αφήνεις να σε πλησιάσει, εκείνη τη στιγμή. Λένε πως κάθε άνθρωπος έρχεται στη ζωή μόνος του, και φεύγει πάλι μόνος... Μια πικρή αλήθεια... Πρέπει όμως να μάθεις να συμβιώνεις αρμονικά με τον εαυτό σου. Για άλλους ανθρώπους αυτό είναι εύκολο, για άλλους πάλι, καθόλου. Η πραγματικότητα ωστόσο είναι αυτή. Στο τέλος, το μόνο που σου μένει είναι ο εαυτός σου. Εκείνος θα σε βοηθήσει να μαζέψεις τα κομμάτια σου, και να ξαναρχίσεις από την αρχή. Εκείνος θα σου κρατάει συντροφιά την ώρα που θα απομακρύνεσαι από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Ακόμα και από τα πιο κοντινά σου άτομα. Οφείλουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας, όχι σε υπερθετικό βαθμό, τόσο ώστε να αισθανόμαστε καλά μαζί του. Για να μπορούμε να είμαστε καλά. Για να είμαστε καλά και με τους υπόλοιπους ανθρώπους γύρω μας. Και για να μπορούμε να επιβιώνουμε, ακόμα και μέσα από τις πιο δύσκολες και περίπλοκες καταστάσεις της ζωής...

Σεπτέμβρης....

Κάθε φορά που μπαίνει αυτός ο μήνας, επαναλαμβάνεται σχεδόν πάντα το ίδιο πράγμα.. Ο καιρός είναι ζεστός συνήθως το μεσημέρι, και το βράδυ εμφανίζεται μια ψύχρα. Επικρατεί η "φθινοπωρινή" διάθεση, που δεν είναι απαραίτητο να έχει συμβεί κάτι, κάτι δε λειτουργεί σωστά. Υπάρχει κάτι που δε σε αφήνει να νιώσεις εντελώς ελεύθερος. Είναι από εκείνες τις στιγμές, που ενώ κάθεσαι ανέμελα στο μπαλκόνι, και πίνεις τον καφέ σου, οι σκέψεις περνάνε γρήγορα και ασταμάτητα από το μυαλό σου. Συλλογίζεσαι πως διανύεις τη μεταβατική περίοδο από το καλοκαίρι προς το χειμώνα, και ασυναίσθητα ένα μελαγχολικό μειδίαμα εμφανίζεται στο πρόσωπο σου. Συλλογίζεσαι πως έρχεται ο χειμώνας, και θα φέρει μαζί του το κρύο και τις βροχές. Όμως ο Σεπτέμβρης είναι μοναδικός, γιατί κανένας άλλος μήνας δεν προσφέρει αυτά τα συνισθήματα,τα τόσο ανάμεικτα, ούτε αυτή τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στο καλοκαίρι και το χειμώνα...