Μοναξιά...

Υπάρχουν πολλές φορές, που ο καθένας μας αισθάνεται μόνος...Ακόμα και αν βρίσκεται ανάμεσα σε κόσμο, με αγνώστους ή γνωστούς. Τίποτα και κανένας να μη μπορεί να καλύψει το κενό που αισθάνεται. Είναι όμως οδυνηρό αυτό το συναίσθημα, ή σε βοηθάει να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου? Ναι, σε φέρνει πιο κοντά με τον εαυτό σου, γιατί εκείνος είναι ο μόνος ο οποίος μπορεί να σε βοηθήσει, ή που αφήνεις να σε πλησιάσει, εκείνη τη στιγμή. Λένε πως κάθε άνθρωπος έρχεται στη ζωή μόνος του, και φεύγει πάλι μόνος... Μια πικρή αλήθεια... Πρέπει όμως να μάθεις να συμβιώνεις αρμονικά με τον εαυτό σου. Για άλλους ανθρώπους αυτό είναι εύκολο, για άλλους πάλι, καθόλου. Η πραγματικότητα ωστόσο είναι αυτή. Στο τέλος, το μόνο που σου μένει είναι ο εαυτός σου. Εκείνος θα σε βοηθήσει να μαζέψεις τα κομμάτια σου, και να ξαναρχίσεις από την αρχή. Εκείνος θα σου κρατάει συντροφιά την ώρα που θα απομακρύνεσαι από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Ακόμα και από τα πιο κοντινά σου άτομα. Οφείλουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας, όχι σε υπερθετικό βαθμό, τόσο ώστε να αισθανόμαστε καλά μαζί του. Για να μπορούμε να είμαστε καλά. Για να είμαστε καλά και με τους υπόλοιπους ανθρώπους γύρω μας. Και για να μπορούμε να επιβιώνουμε, ακόμα και μέσα από τις πιο δύσκολες και περίπλοκες καταστάσεις της ζωής...